Ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει την Κυριακή τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, σ' έναν αγώνα κομβικής σημασίας για το πρωτάθλημα. Αν ο Ολυμπιακός στραβοπατήσει και παράλληλα ο Παναθηναϊκός περάσει από τη Λιβαδειά, πράγμα πολύ πιθανόν, η διαφορά αυτόματα εκτοξεύεται στο +7 ή +8. Πράγμα που σημαίνει πως οι πράσινοι θα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ για να χάσουν το πρωτάθλημα, μιας και θα χρειαστεί στους επόμενους δέκα εναπομείναντες αγώνες, επτά εκ των οποίων είναι στο ΟΑΚΑ, να κάνουν τουλάχιστον τρία στραβοπατήματα σε συνδυασμό με σερί νικών από τους ερυθρόλευκους. Στο ποδόσφαιρο, βέβαια, όλα συμβαίνουν, αλλά ρεαλιστικά μιλώντας, το παραπάνω σενάριο είναι ιδιαιτέρως δύσκολο. Συνεπώς, η κρισιμότητα του αγώνα μας δίνει το έναυσμα να αφιερώσουμε λίγο χρόνο παραπάνω στο πως πρέπει να προσεγγίσει το παιχνίδι ο Βαλβέρδε, ώστε να φύγει από τη Θεσσαλονίκη με το πολύτιμο τρίποντο, που θα τον καθιστά ακόμα διεκδικητή του τίτλου.
Η θέση κάτω από τα γκολποστ είναι κλειδωμένη εδώ κι αρκετό καιρό κι ανήκει δικαιωματικά στον Μπάλαζ Μέγερι. Στο αριστερό άκρο της άμυνας, τώρα, το σώφρον είναι να ξεκινήσει ο μαχητικός Χοσέ Χολέμπας κι όχι ο βαρύς Ιβάν Μαρκάνο. Ο ΠΑΟΚ παίζει ένα ποδόσφαιρο που στηρίζεται στα άκρα του. Τα δυο μπακ, ο Λίνο κι ο Έττο, ανεβαίνουν και φεύγουν στην πλάτη των Γεωργιάδη και Σαλπιγγίδη αντίστοιχα. Η τριάδα στον άξονα του ΠΑΟΚ είναι μια τριάδα που δεν έχει μέτρα με την μπάλα, πλην του Λαζάρ, αλλά έχει πολύ καλή μεταβίβαση και συνεχώς ψάχνει μια διαγώνια κίνηση ποδοσφαιριστή δεξιά ή αριστερά. Αν, λοιπόν, ξεκινήσει ο Μαρκάνο αριστερά, είναι πολύ πιθανόν ο Σαλπιγγίδης να φύγει στην πλάτη του και να δεχτεί ο Ολυμπιακός ένα γκολ-καρμπόν με το αντίστοιχο στα Πηγάδια, όπου ο Βασιλακάκης είδε το διαγώνιο κόψιμο του Βλαχοδήμου και πέρασε μία κάθετη μπαλιά στην πλάτη του Μαρκάνο, με αποτέλεσμα ο 20χρονος εξτρέμ να βγει τετ-α-τετ με τον Μέγερι. Παράλληλα, ο Έττο είναι τραυματίας και τη θέση του, όπως όλα δείχνουν, θα πάρει o Σταφυλίδης, ένας ποδοσφαιριστής περισσότερο στόππερ παρά πλάγιος μπακ. Ο Σταφυλίδης ως αριστεροπόδαρος θα προσπαθήσει να περιορίσει τις διεισδύσεις του Μιραλλάς, που λογικά θα αγωνίζεται στο αριστερό άκρο της επίθεσης. Άρα, λοιπόν, ο Βέλγος θα χρειάζεται έναν παίκτη που είναι σε θέση να κάνει συνεχώς το πάνω-κάτω στην πτέρυγα και να βγαίνει στην πλάτη του, δίνοντάς του στηρίγματα. Στα δεξιά οι Πειραιώτες χρειάζονται τον καλό Τοροσίδη. Τον παίκτη εκείνο που θα περιορίσει κατά πολύ τον Γεωργιάδη και τον Λίνο στα αριστερά και παράλληλα θα δίνει το πλάτος στην επίθεση, μιας και το πλάνο του Βαλβέρδε απαιτεί στα δεξιά έναν παίκτη που δεν αγωνίζεται πάνω στον ασβέστη, αλλά συγκλίνει στην περιοχή. Ο 27χρονος οφείλει να δείξει το καλό του πρόσωπο σε ένα μεγάλο. Εξάλλου, στην Τούμπα είχε σημειώσει και το πρώτο του γκολ με τη φανέλα του Ολυμπιακού, τον Γενάρη του 2007. Για το κεντρικό δίδυμο δε χρειάζεται να πούμε πολλά μιας κι ο Μέλμπεργκ με τον Αβραάμ έχουν καταθέσει τα διαπιστευτήριά τους εδώ και πολύ καιρό. Πιστεύω πως, αν βρίσκονται σε καλή μέρα, θα περιορίσουν κατά πολύ τον Αθανασιάδη.
Στον άξονα η μία θέση ανήκει δικαιωματικά στον Γιάννη Μανιάτη. Ο 25χρονος μπορεί να μπήκε στην ενδεκάδα από το... παράθυρο, αλλά έδειξε πως το αξίζει και με το παραπάνω. Σε κάθε αγώνα είναι εκ των διακριθέντων, δίνει και την ψυχή του στο χορτάρι και κυριολεκτικά "μασάει σίδερα". Θα χρειαστεί για να δώσει μονομαχίες με τον Λαζάρ και τον Φωτάκη και για να βοηθήσει στα δεξιά τον Τοροσίδη στον περιορισμό των Λίνο και Γεωργιάδη. Αν, φερειπείν, ξεκινήσει χαμηλά ο Ιμπαγάσα, ο Τοροσίδης θα έχει ν' αντιμετωπίσει μόνος του δύο παίκτες και θα καταφέρει πολλές φορές ένας εκ των δύο να φύγει στην πλάτη του. Δίπλα από τον Μανιάτη, ο Ολυμπιακός χρειάζεται τον καλό Ορμπάιθ. Τον Ορμπάιθ εκείνο που διαβάζει το παιχνίδι του αντιπάλου, παίρνει σωστές τοποθετήσεις, καλύπτει τους κενούς χώρους και παράλληλα δίνει τη σίγουρη πρώτη πάσα. Μην ξεχνάτε, άλλωστε, πως στο πρώτο ματς των δύο ομάδων στο "Καραϊσκάκης" ο Ορμπάιθ ήταν μες στους κορυφαίους. Μπροστά από τους δυο δεν τίθεται αμφιβολία πως πρέπει ν' αγωνιστεί ο Άριελ Ιμπαγάσα. Ο "Κάνιο" είναι εκείνος που θα κάνει την πάσα-διαβήτη, είτε στα πλάγια είτε κάθετα. Είναι αυτός που μπορεί να ανοίξει κλειστές άμυνες και γι' αυτό αποτελεί την "καρδιά" του Ολυμπιακού. Δεν είναι τυχαίο που όσο διάστημα απουσίαζε, ο Ολυμπιακός είχε φανερό πρόβλημα στην ανάπτυξη. Στα δεξιά θα ήθελα να δω τον Νταβίντ Φουστέρ. Είναι δυνατός, πατάει περιοχή, έρχεται από πίσω σαν δεύτερος επιθετικός και συχνά κάνει γκολ. Ταυτόχρονα, με τα αδιάλειπτα τρεξίματά του είναι ένας παίκτης παραπάνω στο κέντρο, όταν η ομάδα αμύνεται, και μπορεί έτσι να βοηθήσει στον περιορισμό της κεντρικής τριάδας του ΠΑΟΚ. Η ομάδα τον χρειάζεται σε τέτοια παιχνίδια.
Όσον αφορά το αριστερό άκρο και την κορυφή της επίθεσης, ο Ολυμπιακός θέλει δίχως δεύτερη σκέψη τον Μιραλλάς και τον Τζεμπούρ. Σε όσα μεγάλα ματς έκανε φέτος, αυτοί οι δύο παίκτες ήταν το κλειδί. Από τη μία ο Βέλγος είναι ο μόνος που μπορεί να πάρει την μπάλα από χαμηλά, να τρέξει με αυτή και να δημιουργήσει ρήγματα στις αντίπαλες άμυνες. Ο Τζεμπούρ είναι ένας all around επιθετικός που μπορεί να βοηθήσει την ομάδα, όταν αυτή αναπτύσσεται από χαμηλά, μιας και διαθέται πολύ καλή τεχνική κατάρτιση. Έχει κι αυτός μέτρα με την μπάλα, ενώ βγαίνει χαμηλά για να γίνει αποδέκτης της μπάλας και να τη σπάσει στα πλάγια. Εν αντιθέσει, ο Πάντελιτς είναι χρήσιμος όταν η ομάδα μπαίνει στο γήπεδο απέναντι σε έναν φανερά κατώτερο αντίπαλο, όπου έχει το πάνω χέρι, τη στριμώχνει στα καρέ της κι ο Μάρκο βρίσκεται μονίμως μες στην περιοχή προκειμένου να κάνει γκολ τη μισή ευκαιρία. Σε τέτοια δύσκολα ματς, που η ομάδα χρειάζεται ταχύτητα για να χτυπήσει στην αντεπίθεση κι ανάπτυξη από χαμηλα, ο Σέρβος περισσεύει. Σίγουρα, επίσης, σε τέτοια παιχνίδια δεν ξεκινάς βασικό τον Καζίμ, έναν ποδοσφαιριστή που κάνει προπονήσεις με την ομάδα τρεις μέρες. Ούτε, βέβαια, και τον Ντιόγκο, ο οποίος δεν έχει το γκολ και δεν μπορεί επ' ουδενί να κάνει αυτά που κάνει ο Τζεμπούρ. Ο Βραζιλιάνος είναι δυνατός, αλτικός, καλός στ κεφάλι και με πολύ καλή κίνηση χωρίς μπάλα. Ωστόσο, σε τέτοιους αγώνες χρειάζονται κι άλλα προσόντα, οπότε, κατά την ταπεινότητά, οφείλεις να πορευτείς με τον MVP της φετινής χρονιάς, τον καλύτερο σου επιθετικό, τον Ραφίκ Τζεμπούρ. Ακόμα κι αν δεν είναι στο 100% ετοιμότητας, μιας κι έχει καιρό ν' αγωνιστεί βασικός, ο Ραφίκ είναι ο άνθρωπος τον ειδικών αποστολών, ο επιθετικός αυτός που μπορεί να δώσει λύσεις στις δύσκολες καταστάσεις.
Καλά όλα αυτά, θα μου πείτε, αλλά το μείζον είναι σε τι κατάσταση θα βρίσκονται ποδοσφαιριστές από τους οποίους ο Ολυμπιακός έχει συνηθίσει να παίρνει πράγματα στον αγωνιστικό χώρο. Θα κάνει, παραδείγματος χάριν, ο Τοροσίδης επιτέλους ένα μεγάλο παιχνίδι; Θα είναι ο Τζεμπούρ στην ίδια κατάσταση που ήταν και πριν τραυματιστεί; Θα είναι ο Ιμπαγάσα σε καλή μέρα, ώστε να φτιάξει όλο το παιχνίδι του Ολυμπιακού; Θα είναι ο Ορμπάιθ σε εξίσου καλή κατάσταση ώστε να ξεκινάει ορθολογικά η ανάπτυξη και να υπάρχει, όποτε χρειαστεί, η σίγουρη μακρινή μεταβίβαση από πολύ χαμηλα; Γιατί χωρίς τον καλό "Κάνιο" και τον Βάσκο, είναι μαθηματικά βέβαιο πως οι παίκτες του Βαλβέρδε θα καταφύγουν στις γιόμες με στόχο το κεφάλι του Τζεμπούρ ή όποιου άλλου αποτελεί την αιχμή του δόρατος την Κυριακή. Αυτές είναι απορίες που θα μπορέσουν ν' απαντηθούν αποκλειστικά στο γήπεδο. Το σίγουρ είναι πως αυτη τη φορά όλα τα βέλη είναι στη φαρέτρα, αφού τραυματισμοί δεν υπάρχουν, άρα ο Βαλβέρδε οφείλει να κάνει το καθήκον, να παρατάξει την καλύτερη δυνατή 11άδα κι από κει και πέρα μένει να δούμε αν οι ποδοσφαιριστές του θ' αντεπεξέλθουν και θα δικαιώσουν τις προσδοκίες του.
